BİR EZGİ
Notaların rüzgarıyla savaşarak yürüyoruz
Önce ‘do’ çarpıyor yüzüme
Dost acısı ritminde
Bir yerlerden: belki gözlerimden
Veya söylenildiği gibi gökyüzünden
Seyrediyor beni
Ve bir ‘si’ süzülüyor yanağımdan
Piyanonun ‘la’ tuşuna düşüyor.
Evsiz çocukların sesini duyuyorum
Yağmurun evlerden dışlanması gibi…
Yalnızlığın küçük ‘fa’ faslından
Büyük bir yıkıma uzanıyor şehir
Şehrimin insanını tanıyamıyorum
Yalnızlığımızın kör kuyusuna mı düştü
‘sol anahtarı’…
Paylaştıklarımızın kapalı kapısını
Ancak ‘re’nin kancası aralayacak:
Bir şarkı bağıracak adam
Yağmurun altında
Şimşek çakacak ortalık kararacak
Yalnızlığın küçük adam modelini
Açılan bir kapı çekecek içine
Ve orada asılacak yalnızlık
Güzellik makamında bir nota adına!
3 Ekim 99
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder