İnsan
sevgisiyle büyüdü onlar
Savaş
haberinden dahi sakındık ama
Meydanlarda vurulup ölen çocuklarımız oldu…
Berkin,
Medeni, Abdullah, Ahmet, Ethem, Mehmet, Hasan Ferit…
Karınca
incitmeyerek yürüdü onlar
Asla
şiddet bilmediler ama
Dövülerek
ölen bir çocuğumuz oldu…
Ali
İsmail Korkmaz…
Sağanak
altında
Boğazımda
bir yumru
Bir
ağaç çarpıyor gözüme
Tek
dalı kalmamış
Yine
de dimdik durup bakıyor göklere
Yaprakları
gövdesinden patlamış…
Ve
kaldırım taşlarının arasından otlar
Fışkırıyor
betonu delercesine
Gömüldükleri
yerden kalkıp
Ayakta
alkışlıyorlar ağacın isyanını…
Her
şeye rağmen
Yaşam
nasıl da devam ediyor
Doğa
anlatıyor…
Özgürlük
nasıl da vazgeçilmez
Doğa
anlatıyor…
Yutkunabilince
Filizlenecek
insan
Yeter
ki ilham olsun
Yeter
ki özgürlük…
