İnsanlığın Sevgi Meşalesi

İsmimiz ne olsa da
Anne diye çağırırlar bizi
Belki bundandır
Gezinin acılı ana yüreklerinde atar kalbimiz
birlikte ağlarız orada ve birlikte susarız
dinleriz evreni
bir umut seslerini duyarız diye...

Ey Anne! Ey Kadın!
Binlerce yıllık insanlık tarihine inat
Yakabilir miyiz İnsanlığın Sevgi Meşalesini?
Başarabilir miyiz tam şimdi?

Öyle harlı ateşi olur ki aydınlatır yeri göğü
Değil savaşa, kimse cesaret edemez onun ışığında kine, öfkeye...
Kimse cesaret edemez barışın güzelliğini gölgelemeye
Sıçrayan korlar bile coşkuyla yanar durur kararmaz asla...

Söyle Anne!
Hatırlatabilir miyiz her ırktan, her dinden, her dilden çocuklarımıza,
Birinin diğerinden ayrı olmadığını
Herkesin Dünya Annenin yavruları olduğunu...

Yakabilir miyiz İnsanlığın Sevgi Meşalesini!
Artık zamanı gelmedi mi!