Buddha,
Izdırabını duydu Dünyanın,
Ama kulaklarında değil asla:
Teninde…
Kanında…
Canında duydu,
Her bir insanı ve acısını…
Yaşayamadı, çözüm aradı;
Birine değil,
HER BİRİNE ilaç aradı!
Ve sonunda
Gözünde bir damla yaş,
Izdırabın yaşamın bir parçası olduğunu anladı…
Sonra buldu
Herkes icin çözüm yolunu:
Herkes icin çözüm yolunu:
Çekilivermek gerekiyordu
“Kendi Yürek Sığınağına”…
***
Böylece,
Buddha’nın öğrencilerinin de
Herkes gibi
Savaşın ortasında kanadı bedeni,
Dostun bir sözüyle kırıldı kalbi…
Fakat her biri
Sığınmayı bildi “Kendi Yürek Sığınağına”:
Hiçbir afetin sarsamadığı
Bilinci her an kucaklamaya hazır “Gerçeklik Sığınağına”…
***
Durum bu iken
21.yüzyıl insanı
Buddha’yı yüzündeki
Huzurlu gülümseme ile tanıyor
Buddha icin
‘Dünyanın en rahat adamı’ diyor…
Kemikleri sızlamaz mı…
Buddha’yı yüzündeki
Huzurlu gülümseme ile tanıyor
Buddha icin
‘Dünyanın en rahat adamı’ diyor…
Kemikleri sızlamaz mı…
***
Gerçek SIĞINAK
Su kristali misali saydamsın,
Ve naif
Arındırıcısın
Ve sade…
Var isem içimdesin
Yok isem her yerdesin, her şeysin.
06.10.2010 (Hermenn Hesse'ye ve Siddhartha'ya selam olsun)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder