Her bir incisini ayrı bir usta bulmuş getirmiş.
Hem Floransa’ya, hem Dünyaya hediye etmiş.
Eğilip bir bir öperken incileri
Parmaklarına dokunuyor dudaklarım.
Şimdi gece yaklaşıyor
Nöbette bekliyor Davut!
Uzak bir yere bakıyor gözleri
Kim bilir belki Michelangolu’yu özlüyor…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder