Yürüyüşündeki heyecanı seyrediyorum oğlumun
İçime coşkusu doluyor…
Topladığı üzümleri yeme keyfini seyrediyorum oğlumun
Tadın minik dudaklarından yüreğine uzanan sevinci
Beni de sarıveriyor…
Uyurken seyrediyorum oğlumu
Kirpiklerin buluştuğu sevilesi sığınakta
Kıvrılıp küçücük olup uyumak istiyorum huzurla…
Yaradılış da bu hazdan mı feyzaldı acaba?
Hiçbir şey yoktu; bir minik özlem doğdu…
Sevmek ve sevilmek için
Yaradılışın nedeni de anlamı da bu oldu!
***
Sevmek ve sevilmek
için “var” olmak gerekiyordu!
Bunun bedelini ödüyor Dünya
Varoluşunun acı tatlı şarabıyla!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder