Dalından kopmanın yarattığı sarsıntıyı geride bırakıp usulca düşmeye başladı toprağa doğru.
Soğumaya yüz tutmuş ılık esintiyle tokalaşarak ve döne döne düşüyordu.
O yere doğru düşerken geride, yukarıda kalıyordu şimdi bir koca yaşam: yaşamı boyunca ona su sağlayan, sığınacak ev sağlayan ağaç, omuz omuza yaşadığı dal, kucak kucağa yaşadığı yapraklar…
İçini ısıtan tüm o hatıraları terk ederken, onun için yaşamdan çok daha büyük gizemli çekiciliğe sahip kapkara kutunun da açıldığının farkındaydı: dalından kopmuştu ve düşüyordu, ölüyordu.
Büyük bir umut ve merakla yepyeni bir başlangıç olduğunu hissettiği ölümün kapısına geldi…
